Depresja u dzieci

 Depresja u dzieci

Badania epidemiologiczne potwierdzają codzienne obserwacje, że wiele dzieci bywa przez dłuższe okresy smutne i przygnębione. Historycznie długo negowano depresję dziecięcą , lecz obecnie możliwość wystąpienia epizodu depresji u dzieci nie pozostawia wątpliwości. Należy jednak pamiętać, że w różnych przedziałach wiekowych obraz depresji zabarwiony jest odmiennymi cechami, które wynikają z wieku dziecka.

Symptomy depresji

Jednak podstawowe objawy składające się na obraz depresji obecne są zawsze:

•    obniżenie nastroju (z dominującą niemożnością  przeżywania przyjemności, radości, szczęścia),
•    zmniejszenie zainteresowań i aktywności, do zupełnego wycofania się z dotychczasowych aktywności,
•    obserwowana przez otoczenie zmiana apetytu i/lub masy ciała (lub brak oczekiwanego przyrostu tejże),
•    zaburzenia snu  (od bezsenności do nadmiernej senności),
•    spowolnienie lub pobudzenie,
•    utrata energii,
•    poczucie beznadziejności lub nieadekwatne poczucie winy,
•    trudności w koncentracji uwagi, zaburzenia pamięci,
•    nawracające myśli o śmierci i samobójstwie, co  zwłaszcza  w przypadku adolescentów stanowi realne zagrożenie wobec impulsywności zachowań wpisującej się w charakterystykę tego okresu.

Odnosząc te objawy do dzieci i młodzieży obserwujemy jako wyraz depresyjności:
•    liczne, zmienne, niespecyficzne skargi somatyczne (bóle głowy, brzucha, mięśni itp.);
•    niejednokrotnie gorsze wyniki w nauce, ucieczka przed wysiłkiem, bywa , że nieobecności w szkole na tyle częste, że stanowi to zagrożenie dla kariery uczniowskiej;
•    wybuchy niezrozumiałego rozdrażnienia lub płaczu, krzyku, „pretensji”, rozżalenia
•    zmniejszenie do utraty zainteresowania  przyjaciółmi, spędzaniem z nimi czasu;
•    problemy w kontaktach z ludźmi, niejednokrotnie prowadzące do wyizolowania;
•    obawy przed nieakceptacją i odrzuceniem przez grupę;
•    nadwrażliwość, drażliwość;
•    częste negatywne wypowiedzi na swój własny temat, zachowania autodestrukcyjne;
•    zachowania ryzykowne ( w tym też związane z używaniem alkoholu i narkotyków)

Myśląc o przyszłości zawsze warto zastanowić się, gdy u dziecka pojawiają się objawy podobne do wyżej wymienionych. Warto wówczas skorzystać z pomocy specjalisty, który pomoże ustalić przyczynę obecności objawów i zaproponuje odpowiednią formę wsparcia i pomocy dla dziecka. Aby rozwiać ewentualne niepokoje należy wspomnieć, iż pierwszym wyborem terapeutycznym zwykle są działania psychoterapeutyczne, a leczenie zawsze ma charakter kompleksowy.

Depresja to poważne zaburzenie, którego nie da się wyleczyć “domowymi sposobami”. Przy podejmowaniu decyzji o leczeniu, zawsze należy uwzględnić preferencje i potrzeby dziecka oraz ustalić wspólnie plan działania korzystając z dostępnych źródeł pomocy.

Warto rozważyć:

  • wizytę u pediatry/lekarza rodzinnego
  • spotkanie z psychologiem szkolnym
  • konsultację w poradni psychologiczno-pedagogicznej
  • psychoterapię
  • terapię grupową lub uczestnictwo w grupie wsparcia np. dla nastolatków
  • konsultację u psychiatry
  • skorzystanie z telefonu zaufania np.: 116 111

 

Szpital Dziecięcy im św. Ludwika w Krakowie służy wszelką pomocą i przypomina o funkcjonującej w szpitalu Poradni Zdrowia Psychicznego. Pracujący w niej specjaliści chętnie podejmą działania mogące przywrócić radość dziecku. Zapraszamy też do nowego Małopolskiego Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży.

…………………………

Autor dr Joanna Boroń Zyss

 

Oddział Psychiatrii Dzieci
Kierownik Oddziału: Lek. Kamila Wesołowska, specjalista psychiatra dzieci i młodzieży
Więcej informacji >>

Poradnia zdrowia psychicznego
Kierownik: Lek. Zofia Szepczyńska,
specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży
Więcej informacji >>